21 Οκτωβρίου του 1907 γεννιέται ένας από τους καλύτερους έλληνες ζωγράφους του υπερρεαλιστικού κινήματος.
Πρώτα ζωγράφος και μετά ποιητής όπως ο ίδιος προσδιόριζε τον εαυτό του, έμαθε την τέχνη του από τον Κωνσταντίνο Παρθένη στην σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έκανε ελεύθερες σπουδές σε Παρίσι, Βιέννη, Μόναχο και Ιταλία. Δίδαξε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., ζωγραφική, ιστορία της τέχνης και σκηνογραφία από το 1938, ενώ την ίδια περίοδο γνωρίστηκε με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης και ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο.
Το 1938 αποτέλεσε χρονιά σταθμό και για την ποίησή του αφού εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ‘Μην ομιλείτε εις τον οδηγό’, η οποία προκαλεί έντονες αντιδράσεις και έλαβε διαστάσεις φιλολογικού σκανδάλου. Ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του σε αυτό το βήμα υπήρξε ο Ανδρέας Εμπειρίκος που τον ώθησε να συνεχίσει να παράγει ποιητικό έργο.
Το 1941 πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο εργασίας από το οποίο δραπέτευσε και επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια, ενώ 3 χρόνια μετά όταν εξέδωσε το ποίημα ‘Μπόλιβαρ’ κυνηγήθηκε από τους Γερμανούς και κρυβόταν στο υπόγειο του φίλου του πια Ανδρέα Εμπειρίκου μέχρι το τέλος του πολέμου.
Το 1945 αποσπάστηκε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως βοηθός στην έδρα Διακοσμητικής και Ελευθέρου Σχεδίου, θέση που διατήρησε μέχρι το 1956. Το 1949 συμμετείχε στην ίδρυση του καλλιτεχνικού ομίλου Αρμός με σκοπό την προώθηση μιας σύγχρονης αισθητικής πρότασης στον ελληνικό χώρο, μαζί με άλλα μέλη στα οποία περιλαμβάνονταν οι ζωγράφοι Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Μόραλης και Τσαρούχης. Παράλληλα εργάστηκε στο Υπουργείο Οικισμού και Ανοικοδομήσεως και σε συνεργασία με την αρχιτεκτονική ομάδα του Δημήτρη Πικιώνη σχεδίαζε νέα κτίρια.
Τα επόμενα χρόνια συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, ενώ το 1954 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 27η Μπιενάλε της Βενετίας με συνολικά 72 έργα του.
Από ‘Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής’
Εγώ όμως
βάζω κόκκινα λουλούδια
μεσ’τα μαλλιά της
ορθώνομαι ολόγυμνος
μέσα σε κήπους
πορφυρούς
χάνομαι
μέσα σε σκοτεινές σπηλιές
που κρύφτουν βαθιά
ραφτομηχανές
και ψάρια κίτρινα
που μιλούν σα λουλούδια
Από το ‘Σονέττο μάλλον απαισιόδοξο’
Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία;
όχι- όχι μιάν απέραντιηθικολογία
δε θα βοηθήση να κάνουμς καλλίτερο τον κόσμό
Comentários