Η 10η Δεκεμβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και, σήμερα, αυτό αποτέλεσε έναυσμα για μία μάλλον εποικοδομητική συζήτηση στην ομάδα. Έτσι, προέκυψε αυτό το συλλογικό και διαφορετικό από τα προηγούμενα κείμενο!
...
Δ: Είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τι θα ανεβάσουμε; ΚΒ: Μήπως για δικαιώματα να βάζαμε κάτι από φτώχεια στην Ινδία; Ή τα παιδάκια που δουλεύουν; Χ: Οι παγκόσμιες μέρες κλπ είναι καπιταλιστικό προϊόν. Και συνήθως στοχεύει στο να δείχνει προβλήματα που υπάρχουν και να τα νομιμοποιεί ως φαινόμενα, ενώ στην ουσία όλα αυτά οφείλονται στον καπιταλισμό. Δ: Συγγνώμη το να υπάρχουν παγκόσμιες μέρες είναι καπιταλιστικό; Δηλαδή το να έχω μία επιπλέον μέρα που ενημερώνω για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κακό; Κακό είναι να το θυμάσαι μόνο αυτή τη μέρα. Αλλιώς ας τα καταργήσουμε όλα. Και την 8η Μαρτίου, και τα πάντα! Χ: Είναι ωραίες ευκαιρίες να γίνουν δράσεις για συγκεκριμένα θέματα, αλλά είναι σα να θυμόμαστε μόνο σήμερα π.χ. ότι σε κάποιους καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και κατά τα άλλα τις υπόλοιπες 364 μέρες γίνεται ο,τι γίνεται στη Λέσβο π.χ. και κανείς δε μιλάει από τη Δύση. Δ: Νομίζω ότι αυτοί που θέλουν το θυμούνται κάθε μέρα. Ότι υπάρχουν και υποκριτές, ναι οκ. Χ: Ναι το θέμα είναι ότι οι υποκριτές είναι αυτοί που δημιούργησαν αυτές τις μέρες. Όλες οι παγκόσμιες οργανώσεις, ΟΗΕ κλπ. Δ: Συμφωνώ ότι είναι οι χειρότεροι, αλλά ουδέν κακόν. Εμείς το βλέπουμε από την οπτική του πολίτη που δεν πρέπει μέσα στη ρουτίνα του να ξεχνάει τι προβλήματα υπάρχουν πέρα από τα δικά του. ΚΚ: Όχι, δεν είναι κακό αλλά βασίζεται στο γεγονός ότι υπάρχει καταπάτηση δικαιωμάτων. Αλλιώς δεν θα υπήρχε σαν παγκόσμια μέρα. Απλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε και πιο μακροπρόθεσμα ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να καταργηθούν αυτές οι μέρες, γιατί δε θα χρειάζονται. Γιατί δε θα υπάρχει καταπάτηση δικαιωμάτων ή ρατσισμός ή ανισότητες.
Δηλαδή όχι να μην μας ευαισθητοποιούν αυτές οι μέρες αλλά να μας ευαισθητοποιεί και το γιατί τόσα χρόνια συνεχίζουν να υπάρχουν. Επειδή μας νοιάζουν μόνο σαν παγκόσμιες μέρες και δεν γίνεται κάτι που πραγματικά να λύνει το πρόβλημα. Και μεμονωμένα προφανώς δεν μπορεί κανείς να εξαλείψει τον ρατσισμό ή την εκμετάλλευση ή την ανισότητα. Δ: Ναι, αλλά στην ουσία τώρα είναι σα να λέμε ότι το άτομο δεν έχει καμία δύναμη. Και αν τα άτομα νοιώθουν έτσι δε θα ενταχθούν ποτέ σε ομάδες για να προσπαθήσουν την αλλαγή. Αν δεν νοιώσεις ατομικά ότι υπάρχει πρόβλημα, πώς θα συσπειρωθείς με άλλους για να το καταπολεμήσεις. Το πρόβλημα διαιωνίζεται, αλλά δεν το διαιωνίζει η παγκόσμια ημέρα. Η ημέρα σου δίνει μια έξτρα αφορμή να σκεφτείς τους λόγους που διαιωνίζεται. ΚΚ: Ναι ακριβώς! Το άτομο μόνο του μπορεί να μην μπορεί να κάνει κάτι αλλά μαζικά μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερα. Απλά θα πρέπει να σκεφτούμε ποια άτομα είναι αυτά που μπορούν και έχουν ανάγκη την αλλαγή. Άτομα σαν εμάς. Τα άτομα που έφτιαξαν αυτές τις μέρες δε θέλουν και τόσο πολύ να αλλάξει κάτι, γιατί θα ήταν πολύ εύκολο να το καταφέρουν αν όντως ήθελαν. Δ: Συμφωνώ ότι αυτά τα όργανα λειτουργούν υποκριτικά, απλώς εγώ το διαχωρίζω και συγκρατώ το θετικό, ότι δίνεται ευκαιρία για συζήτηση και ευαισθητοποίηση πρώτα από όλα του ατόμου. Προφανώς και δε θα πω "Μπράβο! Τι καλός ο ΟΗΕ που φτιάχνει παγκόσμιες μέρες!" ΚΚ: Ναι συμφωνώ. ΚΒ: Νομίζω, τελικά, αυτή η συζήτηση θα είναι το σημερινό μας κείμενο…
Οι απόψεις, λοιπόν, για τις παγκόσμιες ημέρες διίστανται⋅ ένα γεγονός, όμως, παραμένει αδιαπραγμάτευτο! Οι άνθρωποι δεν πρέπει να επαναπαύονται, δεν πρέπει να ξεχνούν και να μεριμνούν μόνο για την ατομική τους ευημερία. Πρέπει να αγωνιζόμαστε για να υπερασπιζόμαστε όσους βλέπουν τα δικαιώματά τους να καταστρατηγούνται. Άλλωστε, εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε ο ένας τον άλλο και αυτή είναι η δύναμή μας!
Η ομάδα του the προcrastination project
*Υ/Γ Η Σ και η ΚΘ εργάζονται και δεν κατάφεραν να λάβουν μέρος στη συζήτηση (και έχουν ξενερώσει γι’ αυτό!)