Είσαι πολύ χαρούμενος που θα ξεκινήσει η πρακτική σου. Δεν έχεις κοιμηθεί όλο το προηγούμενο βράδυ , όπως έκανες και με τις εκδρομές του σχολείου. Έχεις ένα αίσθημα ότι μπαίνεις στον κόσμο των επιχειρήσεων και θα περιστοιχίζεσαι από άτομα που χειρίζονται την προσφορά και τη ζήτηση της οικονομίας. Έχεις την όρεξη να μάθεις και να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα σου. Νιώθεις ότι θα έχεις έναν υπεύθυνο πάνω από το κεφάλι σου, που θα σου μαθαίνει όλα τα κόλπα και θα γίνει ο μέντορας σου. Έχεις ήδη σκεφτεί που θα βάλεις τη φωτογραφία του όταν γίνεις και συ ένας τσιόου. Αχ και πού να ‘ξερες ...
Πρώτη μέρα πρακτικής. Αφού έχεις σετάρει πουκαμισάκι με παντελονάκι και παπουτσάκι, πλένεις σχολαστικά τα δοντάκια σου χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά όλες τις συμβουλές που σου έχει δώσει ο οδοντίατρος. Τρίβεις μπροστινό μέρος, πίσω μέρος , πάνω μέρος, κάτω μέρος , γλώσσα ακόμα και τα ούλα σου, θες να είναι στην εντέλεια. Τσεκάρεις μαλλάκι και ξεκινάς βαδίζοντας το μεγάλο δρόμο της επιτυχίας.Λες και σου είχε πει κανείς ότι με την πρακτική ,θα σου ανοίξουν οι πόρτες της σίλικον βάλεϊ.
Μπαίνεις σε ένα μεγάλο κτήριο με σεκιουριτά και νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει το Μπάκινγχαμ. Ήδη, κάνεις σκέψεις με το μυαλό σου για τις συμφωνίες που θα κλείσεις και για τα μίτινγκ που θα σε βάλει μέσα ο μέντορας, για να δεις τι γίνεται. Και ξαφνικά διαβαίνεις την πόρτα του τμήματος σου.Σε καλησπερίζει ο διευθυντής και σε γνωρίζει στους συναδέλφους σου ,όπου δεν σηκώνουν ούτε το κεφάλι τους για να σου κάνουν ένα νεύμα καλωσορίσματος.Έχουν ξεκινήσει ήδη να ιδρώνουν οι παλάμες σου και να σκέφτεσαι ότι ‘Πωω, πόση δουλειά έχουν τα παιδιά που ούτε κεφάλι δε σηκώνουν!’. Σου δείχνουν το γραφείο σου και νιώθεις κάπως καλύτερα. Κάθεσαι αναπαυτικά στην παλιά καρέκλα που ήταν για πέταμα και παρατηρείς τον υπολογιστή και το τηλέφωνό σου.Σου δίνουν αριθμό και νιώθεις σαν να έχεις πάρει βίζα από την Αμερική.Είσαι έτοιμος να σου αναθέσουν ό,τι πιο δύσκολο έχουν και εσύ με περίσσεια αυτοπεποίθηση να το βγάλεις εις πέρας.
Περνάει η ώρα και δεν έχεις λάβει κάποιο μέιλ, κάποια ανάθεση για δουλειά και συνεχίζεις να βλέπεις τον ίδιο πίνακα μπροστά σου. Άτομα πίσω από υπολογιστές να πατάνε τα πλήκτρα και να ακούγεται σαν ήχος καρδιογραφήματος. Εσύ κοιτάς τους πάντες μπας και ανταλλάξετε ματιά και σου δώσουν μια δουλειά. Άδικος κόπος. Ώσπου γίνεσαι θαρραλέος και γυρνάς στον υπεύθυνο με χαμογελάκι και του λες ‘ Θα μου δώσετε κάποια δουλειά να κάνω ;’ και απαντάει και αυτός με χαμογελάκι ‘ Τι θες να κάνεις; Αρχειοθέτηση ;’.Παθαίνεις κοκομπλόκο.Έχεις ακούσει τις φήμες για την πρακτική αλλά δεν σου πάει το μυαλό ότι και στη δική σου περίπτωση θα γίνουν τα ίδια.Για να φανείς λοιπόν παραγωγικός και να μη νιώθεις ότι απλά κάθεσαι, δέχεσαι και κάνεις την αρχειοθέτηση.Εκείνες τις στιγμές νιώθεις όπως το karate-kid ,όπου στις αρχές των μαθημάτων απλά καθάριζε τα τζάμια του αυτοκινήτου του κύριου Μιγιάγκι. Κάπως έτσι σκέφτεσαι ότι θα γίνει και με τη δική σου ιστορία.Θα κάνεις πέντε – έξι αρχειοθετήσεις και μετά θα σου βάλουν να κάνεις το μάρκετινγκ πλαν.Πόσο ρομαντικός είσαι...
Αφού την τελειώσεις και με το αίσθημα του κατακτητή γυρνάς πίσω στον υπεύθυνο, περιμένοντας να σου αναθέσει κάτι καλύτερο. Αλλά δεν σου αναθέτει. Σου δίνει χρόνο να ξεκουραστείς από τη δύσκολη και απαιτητική δουλειά της αρχειοθέτησης, λέγοντας πως ήρθε η ώρα να κατέβεις για το μεσημεριανό. Φωνάζει έναν συνάδελφο και του λέει να σε ξεναγήσει στα κατατόπια. Νιώθεις κάπως ανακουφισμένος που θα μιλήσεις με έναν άνθρωπο. Έτσι και γίνεται. Αρχίζεις να μιλάς κατεβάζοντας μπουκιές και γνωρίζοντας και άλλα άτομα της εταιρείας. Σου ανεβαίνει το ηθικό από το απλό “Γεια , χάρηκα” που θα ακούσεις από έναν άλλον εργαζόμενο διπλανού τμήματος και σκέφτεσαι ότι μάλλον κάτι πάει λάθος με τους δικούς σου συναδέλφους, που δεν σου έχουν πει ούτε καλημέρα μέχρι στιγμής.
Ανεβαίνεις πίσω στη δουλειά και ξαναπαρατηρείς τους ανθρώπους που εργάζονται. Μετά το διάλειμμα τα πράγματα είναι κάπως πιο χαλαρά. Σε ρωτάνε αν θες καφέ που θα παραγγείλουν, αλλά λόγος για δουλειά δεν γίνεται. Κάθεσαι πάλι στην καρέκλα σιγά σιγά -γιατί είναι και υπό διάλυση- και κοιτάς τον υπολογιστή. Τσεκάρεις τα μέιλ και τίποτα με το όνομα σου. Νιώθεις απαρατήρητος και αχρείαστος. Ταυτόχρονα, ενώ θες πολύ να πας σε έναν συνάδελφο και να του ζητήσεις δουλειά ή απλά να κάτσεις δίπλα του και να παρατηρείς τι κάνει , έχεις και το αίσθημα του βάρους. Και δεν εννοώ από το μεσημεριανό. Αλλά το να γίνεσαι βάρος σε έναν άνθρωπο που έχει πάει να δουλέψει το οκτάωρο του και αν τον καθυστερήσεις εσύ να χρειαστει να κάτσει παραπάνω και να θυσιάσει χρόνο από την οικογένειά του. Και έτσι σου έρχονται σκέψεις στο μυαλό , να πας να κάνεις παράπονα στην hr ή στον διευθυντή του τμήματος ότι δεν μαθαίνεις τίποτα . Όμως και πάλι εκείνοι μπορεί να αναθέσουν σε έναν άλλον υπάλληλο την εκπαίδευση σου , σαν επιπρόσθετη δουλειά, για την οποία μπορεί να μην ανταμειφθεί, αλλά ίσα ίσα απλά να του δημιουργήσει πρόβλημα . Για σένα αυτή η περίοδος έχει περάσει βασανιστικά αργά. Κοιτάς πάλι τους συναδέλφους σου μήπως σου δώσουν εκείνοι δουλειά. Κρυφοκοιτάς τα αρχεία που επεξεργάζονται σαν τους λαθραναγνώστες μπροστά από ένα περίπτερο.
Έτσι , αφού έχεις χαλάσει όλη τη φαιά ουσία σου για να λύσεις το πρόβλημα οργάνωσης της πρακτικής σου , που θα έπρεπε ήδη να ήταν αυτονόητα λυμένο από τους φορείς . Έρχεται η ώρα του σχολάσματος.Λες ένα καλό απόγευμα και ενώ περιμένεις να μη σου απαντήσει κανείς ακούς από έναν ένα σίγα σίγα την ευχή για καλή συνέχεια.Και λες ‘ωπ τους κέρδισα’, μα καλά πώς τους κέρδισα ενώ δεν ανταλλάξαμε κουβέντα.Γυρνάς σπίτι και έχεις πονοκεφαλιάσει. Όχι από τα πολλά μέιλ που είδες φυσικά , αλλά από τα σχέδια που καταστρώνεις για να μην ξαναπεράσεις μια τέτοια μέρα στην πρακτική.
Τη δεύτερη μέρα έχεις αποφασίσει να μιλήσεις στον υπευθυνο. Αλλά πάντα τις στιγμές που πας να μιλήσεις σε φωνάζει και για άλλου τύπου δουλειές του ποδαριού, π.χ. φωτοτυπίες και το αναβάλλεις.Και κάπως έτσι καταλήγει να τελειώσει η πρακτική σου και να έχεις μάθει μόνο να χειρίζεσαι το φωτοτυπικό μηχάνημα.
Μην κάνετε το ίδιο λάθος . Μια συμβουλή που θα έδινα στον εαυτό μου, θα ήταν να ήμουν πιο θαρραλέος και να είχα διεκδικήσει αυτά που πρέπει. Δεν ήθελα να γίνω αυστηρός και κατηγορούσα μία τον εαυτό μου για τη δειλία μου και μία την εταιρεία για την ανοργανωσιά της . Πρέπει όντως να αλλάξει αυτή η κατάσταση με τις πρακτικές . Οι εταιρείες πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία και να επενδύσουν στον άνθρωπο που κάνει την πρακτική του.Διότι αποκτούν στο ενεργητικό του προσωπικού τους έναν παραπάνω ήμι-εργαζόμενο, ο οποίος με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορεί κάποιες φορές να είναι πιο παραγωγικός και από τους ήδη υπάρχοντες εργαζομένους. Και επίσης η εταιρεία ας εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι παίρνει έναν άνθρωπο που δεν της κοστίζει, και ας τον εκπαιδεύσει αντί να τον έχει να πηγαινοφέρνει τους καφέδες . Οι φοιτητές από την άλλη πλευρά ας μην σπαταλήσουν τον πολύτιμο χρόνο της πρακτικής τους. Από εκεί που θα έβλεπαν στην πράξη τη θεωρία που μαθαίνουν στα πανεπιστήμια , χάνουν οχτώ ώρες από τη ζωή τους καθημερινά χαϊδεύοντας το μηχάνημα του εκτυπωτή.
Κ.Β
Comments